دهـمـیـن نـور کـبـریـا هادی            روشـنــای مـسـیـرهـا هـادی
مـقـصـد بـال‌های خـسـتـۀ ما            حــرم امـن ســامــرا هــادی

ما کـجـا و اسـیـر گـمـراهـی            تا دلیل است و رهنـما هادی
ما کـویـریـم و هر کـلام شما            شوق دریـا دهـد به ما هادی
کعبه دنبال طـوف سامره‌ات            قبله مایل به تـوست یا هادی
عشق را دیده‌ایم دور ضریح            مست شـش‌گـوشۀ شما هادی
الــســلام عــلـیـک یـا مــولا            الـسـلام عـلـیـک یــا هــادی
غــم دنــیــا زمــان دیــدارت            مـی‌رود از سـر گـدا هــادی
مـا گـدایـان کـوی سـامـره‌ایم
زائر مـست بـوی سـامـره‌ایم

زنده‌ام همچنان ز رحمت تو            مدح خوان شکـوه عترت تو
من همان الـتـمـاسِ هر روزِ            مـهــربـانـی بـی‌نـهــایـت تـو
دسـت‌های گـدایـی‌ام لـبـریـز            از خـیال خـوش سخـاوت تو
دست بخـشـنده تو قـسمت ما            آرزوهـای مـاست قـسمت تو
دهـمـیـن آفـتـاب بـی‌ تـکـرار            مـنـم و حـسـرت زیـارت تو
راه من ای صراط زهـرایی            مستـقـیـم است از عـنایت تو
نـور از ریشه‌هـای بـاورمان            می‌تـرواد به لطـف همت تو
وعده وعده پُر است سفرۀ ما            صبح و ظهر و شب از کرامت تو
راه‌ها خـتـم می‌شـود به خـدا            فـقـط از کـوچـۀ هـدایـت تـو
راه تاریک و من خطر نکنم
من که بی‌هـادی‌ام سفر نکنم

می‌چکد نـور حق ز دامـانت            پــدر و مــادرم بـه قـربـانت
ابتدای تـو نـور عـلی نـور و            نیست حرفی ز روز پایـانت
گوش جان می‌دهد شبیه همه            شیر در پرده هم به فـرمانت
بـه بـلـنــدای آسـمـان پـر زد            هر که شد خاک بوس ایوانت
چشمه چشمه غدیر می‌جوشد            از کـلام هـمـیـشه جـوشـانت
مــیــزبــان هـمـیـشــۀ دلـهــا            سائـلت می‌شود غـزل‌خوانت
دشمن و دوست را نوازش کرد            عـطـر مست نـسـیم احسانت
خوب شد زخم شَکِّ قـلـبم با            “جـامـعـه” آیـه‌هـای ایـمـانت
کـرمتان شـبـیـه بـاران است
عـادَتُکم همیشه احسان است